Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι γνωστές σε όλους. Εύκολα κατανοεί κάποιος ότι η οικονομική στενότητα έχει επεκταθεί σε όλους τους τομείς του δημοσίου τομέα και κατ' επέκταση στους φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών.
Εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελεί το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, το 1ο θαλάσσιο πάρκο της Μεσογείου, το οποίο ιδρύθηκε το 1999 και μετά από 15 χρόνια λειτουργίας καλείται να ανταπεξέλθει στην ανάγκη προστασίας και βιώσιμης διαχείρισης του σημαντικότερου βιοτόπου αναπαραγωγής του είδους προτεραιότητας θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta χωρίς κονδύλια, έστω και για τα βασικά λειτουργικά έξοδά του.
Ενδεικτική της κατάστασης είναι η μη πρόσληψη φυλάκων για την περίοδο ωοτοκίας 2015, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, με αποτέλεσμα οι παραλίες ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας να μένουν χωρίς φύλαξη.
Σίγουρα, τίποτα από τα παραπάνω δεν ξενίζει τον επισκέπτη της Ζακύνθου και τον αναγνώστη αυτού του άρθρου.
Αυτό που ξενίζει όμως τον επισκέπτη της Ζακύνθου είναι η συμπεριφορά των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται εντός των ορίων του Εθνικού Θαλασσίου Πάρκου, οι οποίοι καπηλεύονται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το Εθνικό Πάρκο και χρησιμοποιώντας την οικονομική κρίση ως πρόσχημα, παραβιάζουν σε καθημερινή βάση τους όρους προστασίας και διατήρησης του σημαντικότερου βιοτόπου αναπαραγωγής της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta στη Μεσόγειο. Συγκεκριμένα, στο Γέρακα οι ομπρέλες επί πληρωμή ξεπερνούν τις 120, ενώ το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα προβλέπει 60 το μέγιστο.
Στο Λαγανά και στο Καλαμάκι ξαπλώστρες και μέσα θαλάσσιας αναψυχής (κανό και ποδήλατα θαλάσσης) αφήνονται στις παραλίες ωοτοκίας κατά τις βραδινές ώρες, με αποτέλεσμα να βρίσκουν συνεχή εμπόδια τόσο οι ενήλικες θαλάσσιες χελώνες που προσπαθούν να κάνουν τις φωλιές τους όσο και τα χελωνάκια που βγαίνουν από τις φωλιές και κατευθύνονται προς τη θάλασσα.
Στο Μαραθονήσι τα πλοία που αγκυροβολούν παράνομα είναι δεκάδες και στον θαλάσσιο χώρο τα ταχύπλοα που παραβιάζουν σε καθημερινή βάση όχι μόνο το όριο ταχύτητας αλλά και τους κανόνες προσέγγισης των θαλασσίων χελωνών είναι εκατοντάδες. Τέλος, η ανθρώπινη παρουσία στις παραλίες ωοτοκίας τείνει δυστυχώς να γίνει καθημερινό φαινόμενο.
Μετά από όλα αυτά τα εύλογα ερωτήματα που τίθενται είναι το εξής: Σε μια εποχή που όλα υποβαθμίζονται λόγω της οικονομικής συγκυρίας, έχουμε αποφασίσει ότι θέλουμε να υποβαθμίσουμε περαιτέρω το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας με μόνιμες συνέπειες για τη βιοποικιλότητα; Είναι η εικόνα αναρχίας και αυθαιρεσίας αυτή που ταιριάζει σε έναν από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς της χώρας μας και παράλληλα σημαντικότερο τόπο αναπαραγωγής της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta;
Τις απαντήσεις θα πρέπει να δώσει η τοπική κοινωνία της Ζακύνθου που καλείται να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις προστασίας του νησιού και του ευάλωτου είδους της χελώνας Caretta Caretta.