Οι νέες οικοδομικές άδειες έχουν μειωθεί κατά 22%. Περίπου το 20% των κατοικιών σε ολόκληρη την ΕΕ είναι κλειστές, ήτοι οι ιδιοκτήτες τους, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, δεν τις διαθέτουν στην αγορά. Την ίδια στιγμή, σχεδόν 1,3 εκατομμύρια πολίτες στην ΕΕ είναι άστεγοι, περισσότεροι από ολόκληρο τον πληθυσμό των Βρυξελλών, ενώ οι βραχυχρόνιες μισθώσεις σε δημοφιλείς πλατφόρμες έχουν εκτοξευθεί κατά 93% μεταξύ 2018-2024, με αποτέλεσμα, σε ορισμένες πόλεις της ΕΕ, να φτάνουν μέχρι και το 20% των συνολικών κατοικιών.

Από το Δουβλίνο μέχρι τη Λευκωσία, από την Αθήνα μέχρι το Όσλο, αλλά και σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς εντός της ΕΕ, όπως η Βαρκελώνη, η Πράγα και η Βενετία, η εύρεση αξιοπρεπούς κατοικίας έχει γίνει πηγή άγχους για τους περισσότερους Ευρωπαίους πολίτες. Δεν πρόκειται πλέον για ένα οξύ στεγαστικό πρόβλημα, αλλά για μια στεγαστική κρίση.

Σε αυτό το πλαίσιο, σήμερα (16/12/2025), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε το πρώτο στην ιστορία της «Σχέδιο για Προσιτή Στέγαση», για να αντιμετωπίσει μία από τις πιο πιεστικές ανάγκες των πολιτών της.

Λίγες ώρες πριν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης, παρουσιάσει το εθνικό σχέδιο της χώρας μας για το εν λόγω πρόβλημα, το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ ανέπτυξε τα σχέδιά του, ώστε να βρεθούν οι πόροι, το ανθρώπινο δυναμικό αλλά και η νομική μορφή για να απλοποιηθούν ισχύοντες κανόνες, ώστε, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο εγγύς μέλλον να κατασκευάζονται περίπου 650.000 νέες κατοικίες ανά έτος, κόστους περίπου 150 δισ. ευρώ.

Παρόλο που η στεγαστική πολιτική, όπως και η πολιτική υγείας, δεν αποτελεί, βάσει των ευρωπαϊκών Συνθηκών, αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εντούτοις τα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν ζητήσει την αρωγή της Κομισιόν, ώστε μέσω οδηγιών, ή ακόμη και κανονισμών, να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν αυτήν την πρωτοφανή στεγαστική κρίση.

Οι προτάσεις της Επιτροπής

Σε αυτό το πλαίσιο, η Κομισιόν καλεί τις εθνικές κυβερνήσεις, τις περιφέρειες και τους δήμους να συνεργαστούν για να αντιστρέψουν αυτό το κλίμα, το οποίο, σύμφωνα με αρκετές πηγές των Βρυξελλών, «αποτελεί μια ανοιχτή πληγή για ολόκληρη την ΕΕ, η οποία υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή της Ευρώπης, περιορίζοντας την κινητικότητα στην εργασία και την εκπαίδευση, αυξάνοντας παράλληλα την οικονομική ανασφάλεια και καθυστερώντας τον σχηματισμό οικογένειας».

Με το Ευρωπαϊκό Σχέδιο για Προσιτή Στέγαση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εντείνει τις προσπάθειές της με πιο συντονισμένο τρόπο για να υποστηρίξει τα κράτη-μέλη στην αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης. Με τη δρομολόγηση μιας Συμμαχίας για τη Στέγαση, όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης (ευρωπαϊκό, εθνικό, περιφερειακό και τοπικό), μαζί με τα ενδιαφερόμενα μέρη, θα έχουν ένα δίκτυο για την υποστήριξη της συνεργασίας, της αμοιβαίας μάθησης και της ανταλλαγής βέλτιστων πρακτικών, καθώς και για την αξιοποίηση των τοπικών γνώσεων και εμπειριών.

Σύμφωνα με την Κομισιόν, η προσφορά κατοικιών δεν συμβαδίζει με τη ζήτηση, ιδίως σε αστικές περιοχές υψηλής πίεσης. Για να γεφυρωθεί το χάσμα προσφοράς-ζήτησης κατά την επόμενη δεκαετία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι στην ΕΕ θα χρειαστούν περίπου 650.000 κατοικίες ετησίως.

Η προσφορά στέγασης μπορεί να λάβει τη μορφή κατασκευής νέων κατοικιών, αναδιάρθρωσης υφιστάμενων κτιρίων σε οικιστικές και οικονομικά προσιτές κατοικίες και ανακαίνισης του υφιστάμενου οικιστικού αποθέματος για τη δημιουργία πιο βιώσιμων και ποιοτικών κατοικιών.

Παράλληλα, η Επιτροπή λαμβάνει μέτρα για την προώθηση της καινοτομίας τόσο στις κατασκευές όσο και στις ανακαινίσεις. Αυτό περιλαμβάνει την υιοθέτηση σύγχρονων μεθόδων κατασκευής, την υποστήριξη της μετάβασης σε περισσότερες κυκλικές και ψηφιακές διαδικασίες, τη διευκόλυνση της διασυνοριακής παροχής υπηρεσιών κατασκευής και τη βελτίωση της πρόσβασης σε εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Η Επιτροπή εξετάζει επίσης τη μείωση της γραφειοκρατίας, τόσο σε επίπεδο ΕΕ μέσω ενός νέου πακέτου απλούστευσης των διαδικασιών για κατασκευές νέων κατοικιών, όσο και σε συνεργασία με τα κράτη-μέλη, τις περιφέρειες και τους δήμους, για να τα βοηθήσει να απλοποιήσουν τους οικοδομικούς κανονισμούς, τις διοικητικές διαδικασίες σχετικά με τη χωροταξία, τον σχεδιασμό και την αδειοδότηση, και να αυξήσουν τη διοικητική τους ικανότητα.