Η τροποποίηση αυτή στο Ιράκ, που αναμένεται να ψηφιστεί σύντομα από το κοινοβούλιο, θα στερήσει από τις γυναίκες δικαιώματα όπως το διαζύγιο, την επιμέλεια των παιδιών και τη κληρονομιά. Αν τελικώς επισημοποιηθεί, θα πρόκειται ξεκάθαρα για νομιμοποίηση της παιδοφιλίας από το Ιράκ.

Η αλλαγή, που προωθείται από την κυριαρχούμενη από συντηρητικά σιιτικά κόμματα κοινοβουλευτική πλειοψηφία, στοχεύει στην κατάργηση του Νόμου 188 του 1959, ενός από τους πιο προοδευτικούς νόμους στην περιοχή, ο οποίος θεσπίστηκε για την προστασία των δικαιωμάτων των Ιρακινών οικογενειών ανεξαρτήτως θρησκείας.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η τροποποίηση ευθυγραμμίζεται με αυστηρή ερμηνεία του ισλαμικού νόμου, προκειμένου να «προστατεύσει» τα νεαρά κορίτσια από «ανήθικες σχέσεις».

Η αλλαγή αυτή έχει προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις τόσο από ακτιβιστές όσο και από οργανώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών, που την καταγγέλλουν ως μια επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών του Ιράκ.

Οι επικριτές φοβούνται ότι η νέα τροπολογία θα βαθύνει τον ήδη υπάρχοντα σεχταριστικό διχασμό στη χώρα και θα επιβάλει ένα σύστημα που περιορίζει τις γυναίκες σε θρησκευτικά πρότυπα διακυβέρνησης, όπως εκείνα που ισχύουν στο Ιράν και στο Αφγανιστάν.

Μια επίθεση στις γυναίκες, τα κορίτσια και τον κοινωνικό ιστό του Ιράκ

Ειδικοί και ακτιβιστές προειδοποιούν ότι η τροποποίηση θα καταργήσει ουσιαστικά τα πιο σημαντικά δικαιώματα των γυναικών στη χώρα. «Η τροπολογία δεν θα υπονομεύσει απλώς αυτά τα δικαιώματα,» δήλωσε η Σάρα Σανμπάρ, ερευνήτρια για το Ιράκ στη Human Rights Watch. «Θα τα εξαλείψει».

Το Ιράκ ήδη έχει υψηλά ποσοστά παιδικών γάμων. Σύμφωνα με την Unicef, περίπου το 28% των γυναικών στο Ιράκ παντρεύονται πριν από τα 18 τους χρόνια. Αυτό συμβαίνει λόγω ενός νομικού παραθυρακίου στη νομοθεσία, που επιτρέπει στους θρησκευτικούς ηγέτες, αντί των δικαστηρίων, να τελούν χιλιάδες γάμους κάθε χρόνο – συμπεριλαμβανομένων αυτών με κορίτσια μόλις 15 ετών, με την άδεια του πατέρα τους. Αυτοί οι μη καταγεγραμμένοι γάμοι είναι διαδεδομένοι σε οικονομικά φτωχές, υπερ-συντηρητικές σιιτικές κοινότητες του Ιράκ.

Όμως, επειδή αυτοί οι γάμοι δεν αναγνωρίζονται από τον νόμο, τα κορίτσια και τα παιδιά τους στερούνται πλήθους δικαιωμάτων. Για παράδειγμα, τα νοσοκομεία μπορούν να αρνηθούν την εισαγωγή γυναικών για τοκετό χωρίς πιστοποιητικό γάμου. Η τροποποίηση θα νομιμοποιήσει αυτούς τους θρησκευτικούς γάμους, εκθέτοντας τα νεαρά κορίτσια σε αυξημένο κίνδυνο σεξουαλικής και σωματικής βίας, ενώ θα τους στερήσει πρόσβαση στην εκπαίδευση και την εργασία, σύμφωνα με τη Human Rights Watch.

Η Αλ-Χασάν, μία από τις κορυφαίες φωνές στο φεμινιστικό κίνημα του Ιράκ, κατήγγειλε ότι αυτό που προσπαθούν να πετύχουν οι βουλευτές δεν είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας, αλλά προς το προσωπικό τους συμφέρον. Χαρακτήρισε την τροπολογία «πολύ επικίνδυνη», σημειώνοντας ότι η παρέμβαση στις υποθέσεις της ιρακινής δικαιοσύνης συνιστά «παραβίαση του συντάγματος».

«Το Ιράκ είναι ένα πολιτισμένο, αστικό κράτος και δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Η πρώτη γυναίκα υπουργός στις αραβικές χώρες ήταν Ιρακινή και η πρώτη γυναίκα δικαστής ήταν Ιρακινή», τόνισε η Αλ-Χασάν. «Φιλοδοξούμε να προοδεύσουμε, όχι να οπισθοδρομήσουμε».