Αυτή είναι η άποψη που καθιέρωσε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ενισχύθηκε από γενιές επιστημόνων. Η έννοια του χωροχρόνου έχει γίνει τόσο οικεία όσο η βαρύτητα ή το φως. Μέχρι που μια νέα θεωρία τέθηκε υπό δοκιμή και αμφισβητεί όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα.

Η νέα θεωρία που αλλάζει τα πάντα για τις διαστάσεις του χρόνου

Όλη αυτή η αποκάλυψη ξεκίνησε με τον φυσικό Gunther Kletetschka, από το Πανεπιστήμιο της Αλάσκα Fairbanks, ο οποίος ανέπτυξε μια νέα θεωρία που έρχεται να καταρρίψει τις τρέχουσες εξηγήσεις μας για τις διαστάσεις του χρόνου. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο χρόνος δεν είναι μια ενιαία ευθεία γραμμή που διασχίζει το σύμπαν, αλλά ένας πολυδιάστατος χώρος με τρεις διακριτούς άξονες.

Και σαν να μην ήταν ήδη αρκετά εκπληκτική αυτή η άποψη, ισχυρίζεται επίσης ότι ο χώρος, τον οποίο πάντα θεωρούσαμε θεμελιώδη, θα ήταν απλώς μια αναδυόμενη συνέπεια αυτού του τρισδιάστατου χρόνου. Γνωρίζουμε ότι αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο παράλογο στην αρχή. Ωστόσο, ο Kletetschka παρουσιάζει ακριβείς μαθηματικές προβλέψεις για να αποδείξει τις ιδιότητες γνωστών υποατομικών σωματιδίων και ακόμη και σωματιδίων που δεν έχουμε καταφέρει να μετρήσουμε ακόμα. Και αν όλα αυτά επιβεβαιωθούν, η θεωρία του θα μπορούσε να ξαναγράψει τα θεμέλια της σύγχρονης φυσικής.

Τι εννοείς, τρισδιάστατος χρόνος;

Για να εμβαθύνουμε σε αυτή τη νέα θεωρία του Kletetschka, πρέπει να θυμόμαστε ότι ξεκινά από μια εννοιολογική αντιστροφή. Πώς έτσι; Λοιπόν, ο χρόνος, και όχι ο χώρος, θα είναι ο πραγματικός καμβάς στον οποίο είναι ζωγραφισμένο το σύμπαν. Ενώ ο Αϊνστάιν (ο οποίος επίσης προέβλεψε μια παράξενη δύναμη στο σύμπαν) συγχώνευσε το χώρο και το χρόνο σε μια ενιαία δομή που ονομάζεται χωροχρόνος, αυτό το νέο μοντέλο προτείνει ότι ο χώρος προέρχεται από το χρόνο και δεν είναι μια οντότητα ίσης σημασίας.

Εντάξει, αλλά τι θα σήμαινε ο τρισδιάστατος χρόνος; Αντί να ακολουθούμε μόνο μία γραμμή από το παρελθόν προς το μέλλον, όπως κάνουν όλοι μέχρι τώρα, θα μπορούσαμε να κινούμαστε σε τρεις χρονικές κατευθύνσεις. Με άλλα λόγια, θα είχαμε:

Την πρώτη γραμμή, που θα ήταν η άμεση γραμμή που γνωρίζουμε.
Η δεύτερη θα μας επέτρεπε να έχουμε πρόσβαση σε εναλλακτικές εκδοχές της ίδιας στιγμής. Θα ήταν σαν να μπορούσαμε να ξαναζήσουμε μια συνηθισμένη μέρα και να ανακαλύψουμε πώς θα ήταν αν είχαμε κάνει διαφορετικές επιλογές.
Και η τρίτη χρονική διάσταση θα επέτρεπε τη μετάβαση μεταξύ αυτών των διαφορετικών δυνατοτήτων.
Αυτή η θεωρία είναι τόσο εντυπωσιακή που θυμίζει έννοιες όπως το πολυδιάστατο σύμπαν και το ταξίδι στο χρόνο, αλλά σε αντίθεση με άλλες προτάσεις, έχει μια σταθερή μαθηματική δομή. Και, σύμφωνα με τον συγγραφέα, δεν παραβιάζει την αρχή της αιτιότητας.

Advertisement
Break ends in 15s
Closes in 5 s

«Η δουλειά μου μετατρέπει την έννοια από μια ενδιαφέρουσα μαθηματική πιθανότητα σε μια φυσικά επαληθεύσιμη θεωρία με πολλαπλά ανεξάρτητα κανάλια επαλήθευσης».

Ποια είναι η επίδραση των πραγματικών διαστάσεων του χρόνου;
Τώρα, αν αυτή η θεωρία είναι τόσο καλά ανεπτυγμένη, πώς είναι δυνατόν να την έχουμε καταλάβει λάθος από το 1905; Αποδεικνύεται ότι όταν ο Αϊνστάιν εισήγαγε τις επαναστατικές ιδέες του για το χωροχρόνο, με την ειδική και στη συνέχεια τη γενική θεωρία της σχετικότητας, άλλαξε τα δεδομένα: ο χρόνος έπαψε να είναι κάτι σταθερό και άρχισε να εξαρτάται από την κίνηση και τη βαρύτητα.

Αλλά τότε εμφανίζεται ο Kletetschka, φέρνοντας μια διαφορετική προοπτική. Σύμφωνα με αυτόν, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον χρόνο μέχρι σήμερα είναι λίγο υπερβολικά απλοϊκός. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι ακριβώς η σχετικότητα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο κατανοούμε τι έχει πραγματικά σημασία σε όλη αυτή την ιστορία. Η πρότασή του ανοίγει ενδιαφέρουσες πόρτες για την επίλυση μερικών από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης φυσικής. Για να προστεθεί σε αυτή την εντυπωσιακή θεωρία, οι επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα, μετά από δεκαετίες, ότι έχουμε μια νέα δύναμη στη φυσική.