Νούμερα. 761.000, 16.109. Νούμερα ή άνθρωποι; Άνθρωποι. Από την αρχή της πανδημίας στην Ελλάδα μετράμε 761.000 κρούσματα και 16.109 θανάτους. Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια το ΕΣΥ έχει πιεστεί, η οικονομία καταρρέει, τα lockdown σίγουρα δεν απέδωσαν και παρά τους εμβολιασμούς σημειώνουμε νέα υψηλά κρουσμάτων.

Μπορούμε πλέον ξεκάθαρα να συζητάμε για κυβερνητικά λάθη. Τα χθεσινά μάλιστα μέτρα – ή μάλλον η απουσία τους- το επιβεβαίωσαν. Ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης ανακοίνωσε μια αυστηροποίηση στα ήδη ισχύοντα μέτρα για τους ανεμβολίαστους πολίτες, ενώ για τους εμβολιασμένους δεν ανακοινώθηκε κανένας νέος περιορισμός. Είναι σαν οι ανεμβολιαστοί να θεωρούνται «κατώτεροι άνθρωποι», που οι ανώτεροι οφείλουν να περιορίσουν.

Μιλάμε για δύο βασικά κυβερνητικά παραστρατήματα: Ο καθησυχασμός των εμβολιασμένων και η έξαρση ενός εσωτερικού «εμφύλιου» εμβολιασμένων – ανεμβολίαστων.

Κοινωνικά, το τι ακολούθησε των μέτρων αποτελεί πεδίο μελέτης. Δεν θα μπω στη διαδικασία σχολιασμού για το που είναι υποχρεωτικά τα rapid tests και που δεν είναι (στην εκκλησία δεν χωράει, στα Λαδάδικα κολυμπάει), εγώ θέλω να σταθώ στην ακαριαία σκέψη των ανεμβολίαστων να προλάβουν…το Σάββατο.

Γιατί;

Υποθέτω, επειδή κουράστηκαν, επειδή δεν πιστεύουν στην λειτουργικότητα των lockdown, επειδή δεν έχουν λάβει ενημέρωση βασισμένη σε επιχειρήματα, με στόχο να απαντήσει και να καθησυχάσει. Ισως και το απαγορευμένο έχει άλλη γλύκα, όπως μας δίδαξαν και οι πρωτόπλαστοι.

Είναι όμως αυτή η αντίδραση σωστή για τους συνανθρώπους τους; Σκέφτονται την ατομική τους ευθύνη;

Διίστανται οι απόψεις.

Εμένα το σκηνικό, μου θυμίζει κάτι από τον περασμένο Αύγουστο στο Αφγανιστάν. Πολίτες, σαν άλλα ζώα «τρέχουν» την ώρα που οι πολιτικοί παρατηρούν σχεδόν στάσιμοι, αμίλητοι και ακίνητοι στις απόψεις τους.

Τέτοια στατικότητα και αποφυγή ευθυνών θα ζήλευε και ο Πόντιος Πιλάτος.