Όπως έχει διαπιστωθεί τα κουνέλια έχουν μολυνθεί από τον ιό των θηλωμάτων του βαμβακιού (CRPV), γνωστό και ως ιός των θηλωμάτων του Shope, ο οποίος προκαλεί όγκους που αναπτύσσονται στο κεφάλι ή κοντά στο κεφάλι του ζώου.

Η Υπηρεσία Πάρκων και Άγριας Ζωής του Κολοράντο (CPW) έχει παροτρύνει όποιον βλέπει μολυσμένα κουνέλια να μείνει μακριά και να μην τα αγγίξει.

Το CPW δεν πιστεύει ότι ο ιός μπορεί να μεταδοθεί σε άλλα είδη, όπως οι άνθρωποι ή τα κατοικίδια ζώα, αλλά εξακολουθεί να προτρέπει το κοινό να αποφεύγει τα κουνέλια και να μην επιχειρεί να τα βοηθήσει.

Αν και αυτά τα κουνέλια «Φρανκενστάιν» έχουν παρατηρηθεί κυρίως στο Κολοράντο πρόσφατα, οι ερευνητές σημείωσαν ότι τα κουνέλια σε όλες τις μεσοδυτικές πολιτείες θα μπορούσαν να μολυνθούν από τον σπάνιο ιό.

Ο ιός εξαπλώνεται κυρίως μέσω κουνουπιών και τσιμπουριών, τα οποία δαγκώνουν ένα μολυσμένο ζώο και μεταδίδουν την κατάσταση αλλοίωσης του DNA.

Οι επιστήμονες σημείωσαν ότι το SPV σπάνια εξαπλώνεται μέσω άμεσης επαφής μεταξύ αυτών των κουνελιών και δεν υπάρχουν γνωστές περιπτώσεις εντόμων που μολύνουν τους ανθρώπους με αυτό μέσω ενός δαγκώματος.

Το πρώτο σημάδι ότι ένα κουνέλι έχει τον ιό είναι κόκκινα, ανυψωμένα σημεία στο δέρμα τους που τελικά μετατρέπονται σε όγκους που μοιάζουν με κονδυλώματα.

Σε πολλές περιπτώσεις, αυτά τα κονδυλώματα εξελίσσονται σε κερατινοποιημένα θηλώματα, τα «κέρατα» και τα «πλοκάμια» που παρατηρούνται να αναπτύσσονται.

Ωστόσο, μερικά από τα κονδυλώματα μπορούν να μετατραπούν σε ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα, έναν σοβαρό καρκίνο του δέρματος που μπορεί να είναι θανατηφόρος εάν εξαπλωθεί και δεν αντιμετωπιστεί νωρίς.

Για τους ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων που φοβούνται ότι τα κουνέλια τους θα μπορούσαν να προσβληθούν από τον ιό, οι ιατρικοί εμπειρογνώμονες δήλωσαν ότι ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη του SPV είναι να κρατήσουν τα κουνέλια μακριά από τα παράσιτα, ειδικά τα κουνούπια.

Εάν ένα δάγκωμα εντόμων μολύνει ένα κατοικίδιο κουνέλι με τον ιό, οι κτηνίατροι μπορούν να αφαιρέσουν χειρουργικά τους όγκους πριν γίνουν κακοήθεις.

Περιστασιακά, οι αναπτύξεις επουλώνονται από μόνες τους, αλλά οι ντόπιοι λένε ότι τα άγρια κουνέλια στην περιοχή τείνουν να αναπτύσσουν όλο και μεγαλύτερα κέρατα.

Οι όγκοι μπορούν τελικά να γίνουν αρκετά μεγάλοι ώστε να παρεμβαίνουν στην ικανότητα του κουνελιού να τρώει, προκαλώντας τους να πεθάνουν από την πείνα.

Αυτοί οι όγκοι συνήθως αναπτύσσονται στα αυτιά, τα βλέφαρα ή άλλα μέρη του κεφαλιού, καθιστώντας μερικές φορές τυφλά ή κωφά.

Αν και η υπηρεσία ελέγχου των ζώων στις ΗΠΑ αναφέρει πως ο ιός δεν αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία των ανθρώπων, τοπικοί αξιωματούχοι συστήνουν πως αν να δείτε να κρατήσετε απόσταση και να τα αφήσετε ανενόχλητα.