Ο Θοδωρής Γιαννόπουλος, ένας από τους πιο αγαπημένους ραδιοφωνικούς παραγωγούς της Αθήνας, παρουσιάζει στο TV BOX το δεκάλογο της επαγγελματικής του ζωής...

1. Θυμάμαι ότι το πρώτο μου κασετόφωνο ήταν διαφανές και ότι έβλεπα την ψυχή του. Όταν δεν έβρισκα καταφύγιο σε αγκαλιά, σκηνοθετούσα εκπομπές. Αυτό με εξοικείωσε με τη μοναχικότητά μου (ακόμη και αυτή του στούντιο) και με έκανε να αντιστέκομαι στη μοναξιά. Πλέον, πρωταγωνιστεί στο σκληρό δίσκο των αναμνήσεών μου και σε μια φωτογραφία που, ευτυχώς, δεν ανήκει σε instagram account.

2. Μεγάλωσα με αυθεντική pop και happy house. Μάλιστα, στα φοιτητικά μου χρόνια υπήρξα και θύμα μουσικού bullying, επειδή δεν άκουγα «έντεχνα» ή τραγούδια με ψαγμένο στίχο. Who cares? Η μουσική κρύβει τόσο πολύ συναίσθημα, ακόμη κι αν ακούς μια επαναλαμβανόμενη λούπα. Σκέψου πρώτα πριν κρίνεις τι ακούει κάποιος. Το μουσικό σκουπίδι κάποιου μπορεί να είναι ο θησαυρός του άλλου.

3. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν τα πάντα είναι γραμμένα ή αν επηρεάζουμε εμείς και μόνο εμείς την άχαρη ζωή μας. Θέλω να πιστεύω πως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Γι' αυτό και κάνω ό,τι μου έρθει στο κεφάλι. ¶λλωστε, οι πιο ενδιαφέροντες άνθρωποι δεν ήξεραν τι ήθελαν από αυτήν τη ζωή, από τα νιάτα τους μέχρι τα βαθιά γεράματα.

4. Μου αρέσει το κέντρο της Αθήνας, γιατί ο ήλιος έχει μια αλλιώτικη λάμψη όταν τρυπώνει μέσα στα πυκνοκατοικημένα στενά του. Όσο κι αν δεινοπαθεί, όσο κι αν κάποιοι παίζουν πινγκ πονγκ ευθυνών στην πλάτη του για τις τελευταίες εστίες φωτιάς, εξακολουθεί να έχει πολλές εστίες πολιτισμού.

5. Καμαρώνω τις πιτσιρίκες που κάνουν επιτυχία και καθορίζουν το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα όπως αυτές θέλουν και όχι όπως οι εκάστοτε μόδες ή οι δισκογραφικές εταιρείες. «Αντέλ, πάρε πολλές γυάλινες βιτρίνες για τα βραβεία σου και άσε τους μόδιστρους να κάνουν συνολάκια για Τουίγκι». Τα πάχη σου τα (φωνητικά) κάλλη σου...

6. Έχω τηλεόραση μόνο για μουσικά βιντεοκλίπ, για κάνα ψυχολογικό θρίλερ και μέχρι πρότινος για ένα σεμεδάκι. Δελτία ειδήσεων και μεσημεριανά δεν βλέπω ούτε την ώρα που κάνω διάδρομο στο γυμναστήριο... Και ο Θεός εποίησε το Ίντερνετ, αν και πολλοί λένε πως είναι του διαβόλου!

7. Τελευταία, συνειδητοποίησα ότι μπορώ να αγαπήσω πρώτα και μετά να ερωτευτώ! Απίστευτο; Και όμως... Ίσως είναι πιο υγιής αυτή η προσέγγιση του ροζ χρώματος. Οδηγείσαι στη σταδιακή εξιδανίκευση μέσα από τη βαθύτερη αλήθεια του άλλου και όχι από ναρκισσιστικές τάσεις.

8. Πόσο εγωισμό μπορεί να κρύβει ένας έρωτας; Αναπάντητο...

9. Αγαπημένο συγκρότημα δεν είχα ποτέ. Κάθε καλλιτέχνης ξεχωριστά είχε κάτι να μου πει.

10. Ραδιόφωνο ίσον μουσικά σκαμπανεβάσματα συναισθηματικού ενδιαφέροντος ή, εναλλακτικά, ένας μουσικός γαλαξίας. Τον δικό μου τον βρήκα στον Galaxy 92.