Ο πόλεμος είναι η πιο άσχημη συνθήκη που μπορεί να βρίσκεται ένας άνθρωπος. Τίποτα δεν είναι το ίδιο άπαξ και κηρυχθεί ένας πόλεμος. Η ζωή, η καθημερινότητα και ότι θεωρούμε αυτονόητα αμφισβητούνται και τελικά αλλάζουν.

Οι οικογένειες ξεκληρίζονται, οι περιουσίες καταστρέφονται, η πείνα δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Η οικονομική εξαθλίωση κάνουν την τροφή πολύτιμη και δυσεύρετη. Ακόμα και το καθαρό νερό είναι πολύτιμο σε πολεμικές περιόδους.

Οι αναταραχές και η βία είναι ένα φαινόμενο πιο συχνό από το καλημέρα. Το YOLO αποκτά άλλο νόημα στις εμπόλεμες ζώνες.

Η σύγκρουση είναι η νούμερο ένα αιτία πείνας, γεγονός που αποτυπώνεται πολύ «σκληρά» στις νεότερες ηλικίες. Τα παιδιά που ζουν σε χώρες που πλήττονται από τη βία έχουν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να υποσιτιστούν, γεγονός που υπονομεύει την υγεία, την εκπαίδευσή τους και το μέλλον τους.

Το στάδιο της πείνας που ξεκινά να πονά στο στομάχι είναι μια καθημερινή πραγματικότητα για εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο – μια κατάσταση που είναι δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς ακόμα και να φανταστούμε. Από την Υεμένη και τη Συρία μέχρι τη Νιγηρία και το Νότιο Σουδάν, οι ιστορίες αυτών των έξι παιδιών μας υπενθυμίζουν ότι η σύγκρουση είναι εξ’ ολοκλήρου ανθρωπογενής και είναι απολύτως στη δύναμή μας να τη σταματήσουμε.

Amani, 2 ετών: Υεμένη

Η δίχρονη Amani ελέγχεται για υποσιτισμό από έναν εργαζόμενο σε ανθρωπιστική βοήθεια στην Υεμένη. Η μικρή μεταφέρθηκε σε ένα κέντρο σίτισης του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών (WFP) από τον μεγαλύτερο αδερφό της. Μαζί επιβιώνουν από τη μεγαλύτερη κρίση πείνας στον κόσμο: πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού της Υεμένης αντιμετωπίζει σοβαρή πείνα.

Οι συνεχόμενες μάχες έχουν προκαλέσει την αύξηση της τιμής των τροφίμων στα ύψη, επομένως το ψωμί είναι ένα από τα μόνα πράγματα που έχουν απομείνει για φαγητό που μπορούν να αντέξουν οικονομικά οι οικογένειες. Σήμερα, υπάρχουν 3,3 εκατομμύρια γυναίκες και παιδιά όπως η Amani που χρειάζονται θεραπεία για οξύ υποσιτισμό από μια τόσο περιορισμένη δίαιτα. Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Επισιτισμού του ΟΗΕ κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει μακριά την πείνα και να προσφέρει την τροφή που χρειάζονται για να επιβιώσουν.

Khitam, 10 ετών: Συρία

Η 10χρονη Khitam ζει χρόνια μέσα στη συριακή κρίση. Δεν έχει γνωρίσει τίποτα άλλο παρά τον πόλεμο, την ασχήμια και τις στερήσεις, ωστόσο ονειρεύεται την ομορφιά και να γίνει δασκάλα τέχνης. Προς το παρόν, αρκείται στα σχολικά γεύματα του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων του ΟΗΕ και σε ένα περιστασιακό μάθημα τέχνης. Την ίδια στιγμή, οι επιπτώσεις από το COVID-19 ωθούν δεκάδες χιλιάδες Σύριους όλο και πιο βαθιά στην πείνα. Με τις τιμές των τροφίμων να φτάνουν σε υψηλά ρεκόρ και την οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης, τα παιδιά έχουν υποστεί το μεγαλύτερο βάρος των επιπτώσεων του πολέμου.

Amadu, μωρό: Νιγηρία

Η Fatima εγκατέλειψε την πόλη της στη Νιγηρία όταν η κοινότητά της δέχτηκε επίθεση από ένοπλους άνδρες. Ήταν έγκυος και για μήνες το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ ήταν η μόνη της πηγή τροφής. To μωρό της πέθανε μόλις δύο μηνών. Η Fatima έχει επανενωθεί από τότε με συγγενείς και χρησιμοποιεί το φαγητό που λαμβάνει από το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ για να θρέψει το νέο της μωρό, τον Amadu. Ελπίζει ότι η μοίρα του θα είναι διαφορετική, από αυτή του πρώτου της μωρού.

Από τότε που ξέσπασαν για πρώτη φορά οι μάχες το 2009, η βορειοανατολική Νιγηρία έχει γίνει επίκεντρο της κλιματικής αλλαγής, της φτώχειας και των ένοπλων συγκρούσεων. Περισσότερα από ένα εκατομμύριο παιδιά κάτω των πέντε ετών - όπως ο Amadu - υποσιτίζονται έντονα.

Tshela, τρώει μόνο το πρωί: Κονγκό

Η μικρή Tshela ακουμπάει το κεφάλι της στη μητέρας της Veronique μετά από μια δεκαήμερη θεραπεία για σοβαρό υποσιτισμό. Η Veronique, η Tshela και τα πέντε αδέρφια της διέφυγαν από συγκρούσεις στο χωριό τους. Τώρα, η Véronique κρατά δύο δουλειές, κερδίζοντας περίπου 2 δολάρια στις καλύτερες μέρες της. Τα παιδιά της τρώνε το πρωί και μόνο μερικές φορές το βράδυ - όταν έχει βγάλει αρκετά χρήματα. Παρά τις καλύτερες προσπάθειες της μητέρας της, η Tshela υποσιτίστηκε σοβαρά.

Το Κονγκό βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση πείνας στον κόσμο. Δεκαετίες εμφυλίου πολέμου οδήγησαν σε 3,4 εκατομμύρια παιδιά του Κονγκό στον υποσιτισμό.

Nyageka, θέλει να γίνει κοινωνική λειτουργός: Νότιο Σουδάν

Η Nyageka Khoak θέλει να γίνει κοινωνική λειτουργός όταν μεγαλώσει. «Θέλω να βοηθήσω την κοινότητά μου», λέει. Όμως τα παιδιά όπως η Nyageka πρέπει να ξεπεράσουν τεράστια εμπόδια για να φτάσουν τα όνειρά τους – η πείνα συχνά τους κλέβει το μέλλον πριν ξεκινήσουν.

Στο Νότιο Σουδάν, όπου ζει η Nyageka, ένας θανατηφόρος συνδυασμός σύγκρουσης και ασταθών καιρικών συνθηκών οδήγησε σε επίπεδα ρεκόρ επισιτιστικής κρίσης, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο για τις οικογένειες να επικεντρωθούν σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το να προσπαθούν να βρουν το επόμενο γεύμα τους.

Το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών βοήθησε στο να αποτραπεί ένας σαρωτικός λιμός το 2019, αλλά σχεδόν 3 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να βρίσκονται στα πρόθυρα της πείνας σήμερα.

Yagana: Σαχέλ

Αποτελούμενη από την Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι και τον Νίγηρα, η περιοχή του Κεντρικού Σαχέλ αντιμετωπίζει έναν συνεχή, θανατηφόρο συνδυασμό συγκρούσεων και κλιματικής αλλαγής.

Αυτή η μητέρα, η Yagana Bukar, και η κόρη της περιμένουν στην ουρά για να λάβουν το μερίδιο του φαγητού τους σε ένα σημείο διανομής του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος του ΟΗΕ. Η δεκαετής σύγκρουση έχει αφήσει εκατομμύρια από αυτούς, και τα παιδιά τους, να μην έχουν πού αλλού να στραφούν.

Όταν ξεσπά η σύγκρουση, το φαγητό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα στα οποία οι άνθρωποι χάνουν την πρόσβαση – και οι μικρότεροι, νεότεροι άνθρωποι είναι από τους πιο ευάλωτους.