Έχετε να ράψετε ένα κουμπί. Ή να βιδώσετε μια βίδα -με χειροκίνητο κατσαβίδι ή να κάνετε κάποια άλλη λεπτοδουλειά με τα χέρια σας. Ενώ είχε πλήρως αφοσιωμένοι στο έργο σας νιώθετε μια γενικότερη ένταση στο σώμα. Ενστικτωδώς βγάζετε τη γλώσσα σας και την πιέζετε στο πάνω μέρος του στόματος. Τι σας συμβαίνει;

Σύμφωνα με την αναπληρώτρια κοσμήτορα στο School of Science του University of London και καθηγήτρια συγκριτικής γνώσης, Gillian Forrester “οι άνθρωποι έχουν την τάση να βγάζουν τη γλώσσα τους, όταν κάνουν κάτι ευαίσθητο που απαιτεί λεπτή κίνηση των χεριών”.

Η Καθηγήτρια Forrester ήταν επικεφαλής σε σχετική έρευνα που έγινε, με τη νευροαπεικόνιση να αποκαλύπτει πως η περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη γλώσσα (βρίσκεται στην κάτω μετωπιαία έλικα) επικαλύπτεται -σε μεγάλο βαθμό- με νευρωνικά δίκτυα που είναι 'αφιερωμένα' στην επιδεξιότητα και τη χρήση εργαλείων. Οι νευρώνες 'πυροδοτούνται' στην περιοχή της επιδεξιότητας και είναι τέτοια η ενεργοποίηση τους που ξεχειλίζουν στο γειτονικό νευρικό ιστό, το οποίο κατευθύνει το στόμα. Όλο αυτό λέγεται Motor Overflow (κινητική υπερχείλιση).

Ως εκ τούτου, όταν είμαστε εξόχως συγκεντρωμένοι σε μια εργασία που απαιτεί λεπτές κινήσεις, η επίδραση 'ξεχύνεται' στην περιοχή της γλώσσας και έτσι αναγκαζόμαστε να δεσμεύσουμε το στόμα και τη γλώσσα

Η ειδικός εξηγεί ότι “τα χέρια και η γλώσσα είναι οι μόνοι λεπτοί αρθρωτοί (βλ. όργανα που χρησιμοποιούνται για να παραχθούν οι φθόγγοι κατά την ομιλία) στο σώμα μας και ελέγχονται από αλληλοεπικαλυπτόμενα κομμάτια του εγκεφάλου μας”, στο αριστερό ημισφαίριο. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι “η χρήση λεπτών εργαλείων (βλ. λεπτές κινητικές δεξιότητες) και η γλώσσα μοιράζονται μια νοητική διαδικασία”, με την επικεφαλής να προσθέτει ότι ενδέχεται να παίζουν και άλλα ρόλο, όπως το εξελικτικό στοιχείο.