Ο Πέτρος Τατσόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο iefimerida, μιλώντας για την απόφασή του να πολιτευτεί, το Μνημόνιο και τη Χρυσή Αυγή.
Διαβάστε ένα απόσπασμα:
Γιατί σε μια τέτοια εποχή απαξίωσης της πολιτικής επιλέγετε να πολιτευτείτε; Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι πράγματι η πιο απαξιωτική περίοδος για το κοινοβούλιο από τη μεταπολίτευση κι εντεύθεν -καθώς όμως καταρρέει ο δικομματισμός- είναι και ασυγκρίτως η πιο συναρπαστική, η μόνη περίοδος, για την ακρίβεια, που η πολιτική δεν είναι πρεταπορτέ, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των δύο -αλήστου μνήμης- κομμάτων εξουσίας.
Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση είναι διττή. Μολονότι δεν είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ -όπως και κανενός άλλου πολιτικού σχηματισμού άλλωστε-, αισθάνομαι ότι είναι ο εγγύτερος προς τις ιδέες μου. Θα μπορούσε βέβαια να με ρωτήσει κανείς γιατί να στραφώ προς τον εγγύτερο πολιτικό σχηματισμό και να μην δοκιμάσω τις δυνάμεις μου κατεβαίνοντας υποψήφιος μ' ένα νέο και «άφθαρτο» πολιτικό σχήμα. Δυστυχώς, ο εκλογικός νόμος που ισχύει, με τον πήχη στο 3%, καταδικάζει όλους τους νέους και «άφθαρτους» εσαεί στο περιθώριο και στη γραφικότητα.
Ο πήχης μπήκε τόσο ψηλά σε άλλες εποχές, όταν ήταν αδήριτη εθνική ανάγκη να εμποδιστεί η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης -ποδηγετούμενη, φευ, από την Τουρκία- να εισέλθει ως αυτόνομη πολιτική ομάδα στο ελληνικό κοινοβούλιο (σημειωτέον ότι στη Γερμανία ο πήχης είναι ακόμη πιο ψηλά, στο 5%, και στην Τουρκία στο... εξωφρενικό 10%, για να μην θίξουμε εκεί επιπλέον τον «αποτρεπτικό» ρόλο του στρατού). Με την πάροδο όμως του χρόνου, το φράγμα του 3% παρεμπόδισε και οιαδήποτε κομματική παρθενογένεση -τα μόνα νέα κόμματα που κατάφεραν να ξεπεράσουν το εκλογικό όριο ήταν εκείνα που προέρχονταν από διασπάσεις προγενέστερων κομμάτων, βεβαρυμένα κατά τεκμήριο με τις "αμαρτίες" των βουλευτών που προσδένονταν στο άρμα τους. Εγώ δεν νιώθω ότι κουβαλάω κάποια πολιτική «αμαρτία», ούτε την ανάγκη να «ξεπλυθώ».
Χρυσή Αυγή στη Βουλή: ανησυχία, φόβος - ποιο είναι το συναίσθημα που σας προκαλεί και ποια η πολιτική ερμηνεία αυτής της πολιτικής τάσης;
Η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν θα πρέπει να βρεθεί εντός Βουλής, αλλά θα έπρεπε και -δεκαετίες τώρα- να βρίσκεται εκτός νόμου, δεδομένου ότι έχει ένα ποινικό μητρώο ως το ταβάνι. Η Χρυσή Αυγή είναι μια συμμορία, μια παραστρατιωτική οργάνωση, όπως τα Τάγματα Εφόδου του Ρεμ, την εγκληματική δράση των οποίων δεν έκρινε εν τέλει ανεκτή ούτε ο ίδιος ο Χίτλερ και «αποκεφάλισε» την ηγεσία τους το καλοκαίρι του 1934, κατά τη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών».
Σήμερα πληρώνουμε ήδη ακριβά -και αύριο ίσως πανάκριβα- τη μυωπική στάση τόσο της Νέας Δημοκρατίας όσο και του ΠΑΣΟΚ απέναντι στη Χρυσή Αυγή, την πολιτική επιλογή να την χρησιμοποιούν κατά καιρούς ως αποπροσανατολιστικό αντιπερισπασμό ή ως συμπλήρωμα διατροφής της Αστυνομίας. Σήμερα τα τσακάλια παριστάνουν τους προσκόπους, που βοηθάνε τις γριούλες να πάρουν τη σύνταξή τους από τις τράπεζες και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να ξαναδείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Δεν πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία -όχι αποκλείοντάς τους από τα ΜΜΕ κατά την προεκλογική περίοδο, μα απεναντίας, δίνοντάς τους δημόσιο βήμα, να τους... δούμε, να τους... ακούσουμε και, κυρίως, να τους φέρουμε αντιμέτωπους με τα ίδια τους τα επιχειρήματα και τα ίδια τους τα εγκλήματα. Όσο τους κρατάμε στο σκοτάδι, να καλλιεργούν ανεμπόδιστοι το θρύλο κάποιων Ρομπέν των Δασών κουρεμένων γουλί, παίζουμε το παιχνίδι τους.