Κάθε χρόνο η περίοδος των διακοπών μας βρίσκει συνήθως σε μέρη που δεν προσφέρουν και τεράστια ποικιλία καταναλωτικών δυνατοτήτων, τουλάχιστον όπως την έχουμε συνηθίσει στις μεγάλες πόλεις.

Έτσι πολλά από τα πράγματα που μας τελειώνουν ή μας χαλάνε, δεν τα αντικαθιστούμε μέχρι να επιστρέψουμε πίσω.

Όπως μία μπαταρία για το ρολόι που "έφαγε τα ψωμιά της", άντε και κανένα εξάρτημα του αυτοκινήτου που δεν άντεξε στην ταλαιπωρία του χωματόδρομου προς κάποια ερημική παραλία.

Αλλά και πιο απλά πράγματα, που έχουν να κάνουν περισσότερο με την έλλειψη ποικιλίας στην επιλογή και όχι με τη συνολική τους έλλειψη.

Η αγαπημένη σου μάρκα, που λέμε.

Αυτό που σκεφτόμουν λοιπόν, είναι ότι στην πραγματικότητα δεν πολυσκάμε κιόλας από αυτές τις ελλείψεις όταν βρισκόμαστε εκτός των "τειχών", επειδή πολύ απλά δε μας ενδιαφέρει...

Και τελικά, οι διακοπές ίσως να μας μην προσφέρουν μόνο ξεκούραση, αλλά κάτι σημαντικότερο.

Επαναπροσδιορίζουν τις ανάγκες μας και τις τοποθετούν σε πιο αληθινά επίπεδα.

Μας κάνουν να βλέπουμε την καθημερινότητα με άλλο μάτι και να ανακαλύπτουμε ότι είναι πολύ λιγότερα όλα αυτά που στην πραγματικότητα μας είναι απαραίτητα.

Μια βδομάδα μου έμεινε ακόμα και μετά πάλι πίσω.

Λέω να το παλέψω και να συνεχίσω με τα "θέλω" των διακοπών και όχι με τα "πρέπει" της πόλης, αυτό το φθινόπωρο.

Μπορεί και να τα καταφέρω...