Ο Δημήτρης Κατσίκης από τα Σπάτα χρειάζεται πολύ χώρο για τη δουλειά του, ενώ φορά ποδιά και χρησιμοποιεί μια μεγάλη γκάμα εργαλείων, με βασικά του υλικά τον μπρούντζο και τη φωτιά. Τα τελευταία πέντε χρόνια, αυτός ο άνδρας κατασκευάζει πανοπλίες, ξίφη, θώρακες και κράνη. Αφού προμηθευτεί μεγάλες ποσότητες μετάλλου και δέρματος και βαδίζοντας σύμφωνα με τα σχέδια, ξεκινά να τα επεξεργάζεται, έτσι ώστε να τους δώσει τη σωστή μορφή και το ανάλογο σχήμα.
Όπως είπε στο Vice, οι ηλικιωμένοι του γείτονες είναι... ανθεκτικοί στον δυνατό θόρυβο. Η κάθε πανοπλία ζυγίζει περίπου 20-25 κιλά, γι' αυτό και πρέπει να έχετε καλή φυσική κατάσταση σε περίπτωση που θελήσετε να δοκιμάσετε μια, ενώ ως πρότυπο ο δημιουργός χρησιμοποιεί το δικό του σώμα.
Για τον Δημήτρη η ιστορία ήταν από πάντα μια αγαπημένη ασχολία και έτσι, ενώ έκανε το μεταπτυχιακό του στην Ολλανδία πάνω στη Βιοτεχνολογία, ξεκοκάλιζε τόνους βιβλίων για την αρχαιότητα. Παράλληλα, την ίδια περίοδο ανακάλυψε και την κλίση που είχε στο να δημιουργεί γλυπτά από πωρόλιθο. Όταν έφτασε στο κεφάλαιο της πανοπλίας, εντυπωσιάστηκε, μιας και αντιλήφθηκε την πολύπλοκη σημασία αυτού του εργαλείου, που μπορεί από τη μια να αποτελούσε είδος προστασίας στον πόλεμο, από την άλλη όμως ήταν και ένα στοιχείο επίδειξης πλούτου και εξουσίας. Η κάθε πανοπλία ήταν φτιαγμένη πάνω στο σώμα του κάθε στρατιώτη, ενώ ανάλογα με τη θέση που είχε ο καθένας, τόσο μεγάλωνε ή μειωνόταν η προστασία που του προσέφερε.
Έτσι, όταν ο Δημήτρης έκλεισε με το θεωρητικό σκέλος, αποφάσισε να περάσει και στο πρακτικό. Επέστρεψε στο πατρικό του στα Σπάτα, όπου είχε τον χώρο που χρειαζόταν, και το 2009 άρχισε να πειραματίζεται με τις βυζαντινές πανοπλίες. Το έργο του αναγνωρίζεται και τρεις από τις πανοπλίες του γίνονται μόνιμα εκθέματα στο Dumbarton Oaks Museum, που ανήκει στο Harvard. Μάλιστα, η αναγνώρισή του στο εξωτερικό είναι μεγάλη, ενώ και η εμπειρία του έχει αυξηθεί, μιας και έχει κατασκευάσει 25 πανοπλίες, από 5 διαφορετικές χρονικές περιόδους. Δεν τις πουλά όμως, καθώς προτιμά να τις κρατά σαν ενθύμια. Το καλό είναι ότι και ένα μουσείο στην Αθήνα ενδιαφέρεται για να φιλοξενήσει κομμάτια από τη συλλογή του 36χρονου. Πάντως, όταν τον ρωτούν με τι ασχολείται, απαντά πως είναι καλλιτέχνης και ας σπουδάσε Γεωπονία, γιατί γι' αυτόν το συγκεκριμένο χόμπι είναι η αγάπη του. Φυσικά και δεν δηλώνει αρχαιολόγος, ενώ πιστεύει πως αυτή η τέχνη τον επέλεξε και όχι το αντίστροφο, και πως αν είχε ένα κουτσό πόδι και μια Αφροδίτη, θα ήταν ο σύγχρονος Ήφαιστος.