Δημοσίευμα στο Πρώτο Θέμα παρουσιάζει τις πτυχές της Μυκόνου από μια άλλη οπτική σχολιάζοντας δυσμενώς όσα συμβαίνουν στο νησί.

"Στη Μύκονο δεν μπορεί πια να πάει για διακοπές Ελληνας. Δεν μπορεί καν ξένος με μεσαίο εισόδημα - κανονικά μεσαίο, όχι των 1.000 ευρώ. Δεν μπορεί επίσης να πάει όποιος δεν αντέχει την καφρίλα, την αισχροκέρδεια, την αλαζονεία. Δεν μπορεί να πάει κυρίως εκείνος, Ελληνας ή ξένος, που έζησε το νησί στις στυλάτες, μποέμ, έξω καρδιά, κοσμοπολίτικες, χύμα και σοφιστικέ συγχρόνως εποχές του. Διότι δεν γίνεται να ακούς παντού ντισκοαμανέδες και να βλέπεις Δήλο, ούτε να διασκεδάζεις βλέποντας ανεγκέφαλους να κάνουν χάι με την ποσότητα των φελλών σαμπάνιας που ανοίγουν."

"Οπως κανείς δεν αντέχει να βλέπει την καλλονή ερωμένη του να μεταλλάσσεται σε μια άψυχη κούκλα του σεξ αφού ο πελάτης πληρώνει χοντρά. Το εμπόριο είναι δούναι και λαβείν και όταν πουλάς ακριβά, ακόμα και κοπανιστό αέρα, έρχεται η στιγμή της δικής σου σειράς να πληρώσεις το τίμημα."

"Οσοι έζησαν το νησί στα χρόνια έστω της αλματώδους ανάπτυξης -για να μη φτάσουμε στην εποχή του Ζάχου Χατζηφωτίου-, όλοι συμφωνούν ότι αυτά που τους θυμίζουν ακόμα Μύκονο είναι ο βουρλισμένος αέρας και οι ανεμόμυλοι στην άκρη του λιμανιού, που περιέργως δεν έγιναν ακόμα boutique hotel. Εντάξει, οι παραλίες της Μυκόνου είναι από άποψη φυσικού κάλλους ασύγκριτες για όλα τα γούστα και τις κατευθύνσεις ανέμων - βασικό για κυκλαδίτικο νησί. Θες χλιδές; Τις έχεις. Θες κοσμικότητες; Εύκολο. Θες μποέμ; Θα βρεις. Θες βολές λόγω οικογένειας, βαρεμάρας κ.τ.λ.; Εχεις δυο-τρεις επιλογές. Θες να είσαι μόνος σου με πέντε βράχια και τρία καβούρια; Κι αυτό το έχεις. Θες να είσαι τσίτσιδος, να διαβάζεις τα άπαντα της ασάνα γιόγκα και να χαιρετάς τον ήλιο; Θα το έχεις"

"Σήμερα πάλι -δικαίως- λένε τρελούς όσους ελάχιστους πια εξακολουθούν να πηγαίνουν. Οχι επειδή η Μύκονος σταμάτησε να είναι όμορφη. Αλλά εκτός από οικονομικά αβάσταχτη για τους Ελληνες -και όχι μόνο-, είναι και ξενέρωτη. Στην τελική, η ομορφιά είναι και υποκειμενική. Αλλοι θέλουν πράσινο, άλλοι θέλουν ξενοδοχεία με το βραχιολάκι, να τους σέρνουν σαν τα πρόβατα στο εστιατόριο με το fix menu και τον παιδαγωγό με τη μύτη κλόουν για να ξελαμπικάρουν οι γονείς δυο ώρες χωρίς παιδιά, και άλλοι θέλουν να παίρνουν το αυτοκίνητο και να κάνουν τουρ στην Πελοπόννησο ή να βάζουν σακίδιο στην πλάτη και να βλέπουν τα αστέρια της Ανάφης."

"Η επέλαση στο νησί των Αράβων από τα Εμιράτα και την Αίγυπτο, είναι κάτι πρωτοφανές για την τουριστική Ελλάδα. Ξοδεύουν ασύλληπτα ποσά και η συσσώρευση εύκολου και γρήγορου κέρδους, με τις σαμπάνιες να ρέουν ποτάμι και τους ναργιλέδες να είναι πια μόνιμο αξεσουάρ στις ξαπλώστρες, τρελαίνει τους επιχειρηματίες. Και όσο πληθαίνουν οι ορδές των Αράβων, τόσο μειώνονται οι Ελληνες -λογικό-, όπως και εκείνος ο ωραίος μποέμ και χαϊκλασάτος κόσμος που ερχόταν στη Μύκονο για τον unique κοσμοπολιτισμό της, τη μοναδική της ενέργεια, την πληθώρα των επιλογών της. Οι βλαχομπαρόκ υπερβολές και η αραβοποίηση του νησιού, το οποίο προσαρμόζει την εικόνα και την ταυτότητά του στα χούγια των νέων κροίσων που γέννησε η οικονομική ευμάρεια των Αραβικών Εμιράτων, απομακρύνουν τους παλιούς εραστές του όχι μόνο επειδή αρνούνται να πληρώσουν 60 ευρώ το σετ ξαπλώστρας στο Καλό Λιβάδι και πια σχεδόν παντού, ούτε επειδή τα ξενοδοχεία είναι πια πανάκριβα, οι ενοικιαζόμενες βίλες περισσότερες από τα σπίτια των κατοίκων, μόνιμων ή μη, ή επειδή υπάρχουν βίζιτες κάθε εθνικότητας. Είναι επειδή έχει χαθεί όλη εκείνη η αυθεντικότητα ενός νησιού που όσο και να είναι διεθνής προορισμός είναι και ελληνικό.

Η αυθεντικότητα της Μυκόνου υποτάσσεται στην αισθητική του ναργιλέ..."