Ο Γιώργος Παπανδρέου έφερε την τρόικα στην Ελλάδα εκβιαζόμενος, ώστε να μην αποκαλυφθεί ότι η μητέρα του είχε βγάλει παράνομα μεγάλο χρηματικό ποσό στο εξωτερικό. Έτσι τουλάχιστον υποστηρίζει ο Ερβέ Φαλσιανί, πρώην υπάλληλος της HSBC, στο νέο βιβλίο του, που κυκλοφορεί την ερχόμενη εβδομάδα.
Ο άνθρωπος που αποκάλυψε και παρέδωσε τη λίστα Λαγκάρντ γράφει ότι η Μαργαρίτα Παπανδρέου διατηρούσε λογαριασμό με 500 εκατ. ευρώ στην HSBC.
Η ιταλική εφημερίδα Corrierre della Sera, που προδημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα του βιβλίου Φαλσιανί, υποστηρίζει ότι η λίστα των χρυσών καταθετών της τράπεζας χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να επιβληθούν πολιτικές λιτότητας. Αυτό, πάντα κατά την άποψή του, συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας. Ο Παπανδρέου, λέει, δέχθηκε «πιέσεις και εκβιασμούς».
Και συνεχίζει ο Φαλσιανί «Το 2011, η καθοδήγηση των διαπραγματεύσεων με την τρόικα για τη διάσωση της Ελλάδας είχε ανατεθεί στον Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος είχε αυτήν τη λίστα και, γνωρίζοντας τα ονόματα, μπορούσε να ασκήσει πίεση στον Παπανδρέου».
Tο βιβλίο του έχει τίτλο «La cassaforte degli evasore» (Το χρηματοκιβώτιο των φοροφυγάδων).
Ο 44χρονος Γαλλοϊταλός Φαλσιανί, που παραμένει καταζητούμενος από τις ελβετικές αρχές, μεγάλωσε στο Μονακό και προσελήφθη ως αναλυτής συστημάτων υπολογιστών στο ελβετικό υποκατάστημα της HSBC το 2000. Όταν μερικά χρόνια αργότερα μετατέθηκε στην HSBC Γενεύης, όπου τη διετία 2006-2007 συγκέντρωσε οικονομικά στοιχεία για περισσότερους από 106.000 πελάτες της τράπεζας, από τουλάχιστον 200 χώρες, που διατηρούσαν 300.000 και πλέον ιδιωτικούς λογαριασμούς.
Όταν τον Δεκέμβριο του 2008 οι ελβετικές αρχές τον κάλεσαν για να τον ανακρίνουν, ο Φαλσιανί κατέφυγε με τη σύζυγο και τα δυο παιδιά τους στη Γαλλία. Εκεί κατέβασε εμπιστευτικές πληροφορίες από τους λογαριασμούς της HSBC σε πέντε δισκέτες, τις οποίες παρέδωσε στις γαλλικές αρχές, που δεν μπορούν να τον εκδώσουν στην Ελβετία, διότι ο νόμος απαγορεύει την έκδοση Γάλλων πολιτών.
Η γαλλική κυβέρνηση, μέσω της τότε υπουργού Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ (και νυν επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου), μοιράστηκε τις πληροφορίες με άλλες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων η ελληνική, εξ ου και η μετονομασία της «λίστας Φαλσιανί» σε «λίστα Λαγκάρντ».