Στη 13: 03 τοπική ώρα προσγειώθηκε τελικά στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι το αεροσκάφος που μεταφέρει τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Ο Ρώσος πρόεδρος, προφανώς δεν βιαζόταν και τόσο για την «ιστορική συνάντηση» με τον Αμερικανό ομόλογό του στήνοντάς τον σχεδόν μία ολόκληρη ώρα!

Διεθνή ΜΜΕ διερωτώνται πώς θα αντιδράσει άραγε ο Ντόναλντ Τραμπ που αναγκάστηκε να περιμένει τόσην ώρα τον Πούτιν.

Το πρόγραμμα προέβλεπε υποδοχή των δύο προέδρων από τον Φινλανδό ομόλογό τους στο Προεδρικό Μέγαρο στο Ελσίνκι γύρω στις 13:00 και στη συνέχεια έναρξη της συνάντησης του πρώην μεγιστάνα των ακινήτων με τον πρώην πράκτορα της KGB παρουσία μόνον των διερμηνέων τους, προτού ακολουθεί γεύμα εργασίας με τη συμμετοχή μελών των δύο αντιπροσωπειών και συνέντευξη Τύπου.

Προφανώς όλο το πρόγραμμα πάει πίσω.

Ο Τραμπ και η Μελάνια περίμεναν στο ξενοδοχείο τους μέχρι να φθάσει ο Ρώσος πρόεδρος, ο οποίος είχε στείλει νωρίτερα τη νέα προεδρική του λιμουζίνα στην πρωτεύουσα της Φινλανδίας.

Διαπιστευμένη στο Λ. Οίκο δημοσιογράφος επιβεβαίωσε ότι ο Τραμπ καθυστέρησε την αναχώρησή του από το ξενοδοχείο Hilton Helsinki Kalastajatorppa, προς το Προεδρικό Μέγαρο. Επρόκειτο να αναχωρήσει στις 12:40 τοπική ώρα.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κάποια αντίδραση από την εκπρόσωπου Τύπου του Αμερικανού προέδρου Σάρα Σάντερς, αναφορικά με την καθυστέρηση.

Ο Πούτιν, πάντως, δεν φημίζεται για τη συνέπεια στα ραντεβού του, αφού στο παρελθόν έχει στήσει και άλλους ηγέτες, αφού μεταξύ των οποίων τον Πάπα Φραγκίσκο, τη βασίλισσα Ελισσάβετ και την Άνγκελα Μέρκελ.

Στο επίκεντρο της συζήτησης θα βρεθούν οι διμερείς σχέσεις, η καταγγελλόμενη εμπλοκή της Ρωσίας στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, τα πυρηνικά όπλα, το Συριακό και το ουκρανικό μεταξύ άλλων θεμάτων.

Η σύνοδος θα αρχίσει με μια ιδιωτική συζήτηση του πρώην μεγιστάνα του real estate με τον πρώην πράκτορα της KGB παρουσία μόνον των διερμηνέων τους, και στη συνέχεια οι διαπραγματεύσεις θα διευρυνθούν με τη συμμετοχή μελών των δύο αντιπροσωπειών πριν τη συνέντευξη Τύπου.

Παράλληλα θα διαβουλευτούν και οι δύο υπουργοί Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και Μάικ Πομπέο.

Και μόνον το γεγονός ότι γίνεται η συνάντηση είναι ικανοποιητικό, αφού η διεθνής σταθερότητα και ασφάλεια εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη δράση και τις αντιδράσεις των δύο υπερδυνάμεων. Το αμερικανικό και το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο αποτελούν το 93% των πυρηνικών όπλων παγκοσμίως και η μείωσή τους δεν είναι εφικτή αν δεν συνεργαστούν ενεργά η Ουάσιγκτον και η Μόσχα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, σκοπεύει, όπως είπε να συζητήσει με τον Πούτιν τη «σημαντική μείωση» των πυρηνικών όπλων, η διάδοση των οποίων αποτελεί, όπως είπε την Παρασκευή στη Βρετανία, «το μεγαλύτερο πρόβλημα του κόσμου».
Υψηλό είναι και το διακύβευμα για την μελλοντική ασφάλεια της Ευρώπης και την διευθέτηση των καταστροφικών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας.

Αλλά η λυπηρή διαπίστωση είναι ότι τρεις δεκαετίες από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου η υπόσχεση για την οικοδόμηση μιας εποικοδομητικής σχέσης μεταξύ των δύο πρώην αντιπάλων του Ψυχρού Πολέμου δεν έχει αποδώσει καρπους, αφού μόλις τον περασμένο Απρίλιο ο Τραμπ διαπίστωνε ότι οι σχέσεις της χώρας του με τη Ρωσία «είναι στο χειρότερο επίπεδο όλων των εποχών», άποψη που συμμερίζεται και η ρωσική ηγεσία.

Χαμηλός ο πήχης των προσδοκιών

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για να προκύψει κάτι συνταρακτικό από τη συνάντηση είναι η αντίληψη του Τραμπ για την διεθνή τάξη και τον τρόπο που γίνεται η διπλωματία.

Πριν και μετά την εκλογή του ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν έχει κρύψει την επιθυμία του να αρχίσει διάλογο με χώρες που οι προηγούμενες αμερικανικές κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν με καχυποψία και εχθρότητα. Ωστόσο, ο Τραμπ αντιλαμβάνεται το διάλογο με τους υγείας κυρίως ως οικοδόμηση προσωπικής χημεία, που θα τους οδηγήσει τελικά σε διαπραγματεύσεις καλή τη πίστει και μια συμφωνία. Για τον Τραμπ οι συμφωνίες αυτές θα πρέπει να εμπεριέχουν και μια οικονομικο-εμπορική διάσταση για να «ξαναγίνει μεγάλη η Αμερική».

Όπως, όμως, σημειώνουν αναλυτές μια σαφής στρατηγική πρέπει να αποβλέπει στη δημιουργία ενός νέου πλαισίου που θα λαμβάνει υπόψη τις ανησυχίες και τον δύο πλευρών και να επεκτείνεται πέρα από την στρατιωτική και οικονομική διάσταση της σχέσης και στις πολιτισμικές και ψυχολογικές.

Μια τέτοια στρατηγική θα πρέπει να αποβλέπει στην επαναβαθμονόμηση των σχέσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τη Ρωσία, αλλά και στη διευθέτηση των επίμονων προβλημάτων που έχουν προκύψει από διαδοχικές κρίσεις και αιματοχυσίες, όπως στη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη, το Αφγανιστάν και την Ουκρανία, αφού η συνεργασία των δύο υπερδυνάμεων μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μόνον που ο Τραμπ δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για μια τέτοια στρατηγική με αποτέλεσμα η όποια προσέγγιση επιτευχθεί να είναι περιορισμένη και ανοικτή σε διαφορετικές ερμηνείες, δύσκολη να εφαρμοστεί ειδικά από την πλευρά των Αμερικανών, που αντιμετωπίζουν με καχυποψία τις προοπτικές συμβιβασμού.

Μολαταύτα το Κρεμλίνο εξέφρασε την ελπίδα η ρωσο-αμερικανική σύνοδος κορυφής να σηματοδοτήσει την απαρχή ενός ξεπαγώματος, ώστε να ανοικοδομηθούν σταδιακά οι διμερείς σχέσεις.

«Αυτό είναι που ελπίζουμε πραγματικά, ότι η συνάντηση αυτή θα μας επιτρέψει να κάνουμε τουλάχιστον ένα μικρό βήμα μακριά από την κρίση με την οποία έχουν έλθει αντιμέτωπες οι διμερείς σχέσεις μας», ανέφερε ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου, Ντμίτρι Πεσκόφ.

Τι θα επιδιώξει η Μόσχα

Bασικός στόχος της Μόσχας είναι η βελτίωση του κλίματος, αφού συμφέρει τον Ρώσο πρόεδρο η αποκλιμάκωση των εντάσεων και ο επαναπροσδιορισμός των διμερών σχέσεων με τους δικούς του όρους, ειδικά αν δεν χρειαστεί να υποχωρήσει στο Συριακό, το Ουκρανικό και την καταγγελλόμενη εμπλοκή της χώρας του στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Ως εκ τούτου η ρωσική πλευρά θα επιδιώξει ένα κοινό ανακοινωθέν, που θα κάνει λόγο για αποκατάσταση των επαφών μεταξύ των δύο κυβερνήσεων, που είχαν διακοπεί προ τετραετίας μετά την προσάρτηση της Κριμαίας και θα επιβεβαιώσει τη στρατηγική του Βλαντίμιρ Πούτιν έναντι των ΗΠΑ.
Η Μόσχα δεν εστιάζει απαραίτητα σε απτά αποτελέσματα, αλλά στη δημιουργία ενός αφηγήματος που θα επιτρέψει στον Αμερικανό πρόεδρο να παρουσιάσει την ιστορική σύνοδο ως θρίαμβο των αμερικανικών συμφερόντων, ώστε να δικαιολογήσει την ανάληψη περαιτέρω πρωτοβουλιών για την αποκατάσταση των διμερών σχέσεων, έστω κι αν τα ανταλλάγματα θα είναι πενιχρά για τις ΗΠΑ.

Η παγίδα που στήνει ο Πούτιν στον Τραμπ

Η ρωσική πλευρά δεν περιμένει στην πραγματικότητα κάποια πρόοδο στο θέμα της άρσης των κυρώσεων που της επιβλήθηκαν, γνωρίζοντας ότι το κογκρέσο κρατά δεμένα τα χέρια του Ντόναλντ Τραμπ. Εκείνο που το ενδιαφέρει περισσότερο είναι να αποτρέψει μια κλιμάκωση των αμερικανικών πιέσεων και αντλώντας διδάγματα από τη συνάντηση Τραμπ-Κιμ Γιονγκ Ουν στη Σιγκαπούρη να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε να είναι πολιτικά επώδυνο και προσωπικά ταπεινωτικό για τον Τραμπ να επιστρέψει στο μονοπάτι της σύγκρουσης.

Βλέποντας πόσο εύκολα σχετικά κατάφερε ο Βορειοκορεάτης ηγέτης να πείσει τις ΗΠΑ να κατεβάσουν τον πήχη των απαιτήσεών τους στις διαπραγματεύσεις, ώστε να διατηρηθεί ζωντανή η ψευδαίσθηση του Τραμπ ότι η συνάντηση της Σιγκαπούρης ήταν μια μεγάλη επιτυχία, ο Πούτιν, λένε αναλυτές, θέλει να παρασύρει τον Αμερικανό πρόεδρο σ’ ένα πλαίσιο πολιτικής και προπαγάνδας, ώστε να αναγκαστεί να κάνει μεγάλες παραχωρήσεις σε πεδία ρωσικού ενδιαφέροντος, να τον σύρει τόσο βαθιά στο διάλογο, ώστε να είναι απρόθυμος να παραδεχθεί ότι το εγχείρημά του συνιστά μια αποτυχία.