Καλεσμένος στο Πρωινό βρέθηκε ο Τζώνη Καλημέρης, ο οποίος μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη σύντροφό του, Χριστίνα Κοντοβά και την απόφαση να υιοθετήσουν τη μικρή Ada.

«Ξέρετε ότι δεν μου αρέσει να μιλάω για τα προσωπικά μου, θα σου πω όμως ότι από την πρώτη στιγμή που γνώρισα τη Χριστίνα υπήρχε αυτό το θέμα στο μυαλό της και ήταν μία συνθήκη που είχα δεχτεί εγώ ότι αν μείνουμε μαζί και είμαστε καιρό, θα το κάνουμε. Κι αφού το κάνουμε εκτός του ότι θα στηρίξω απόλυτα ό,τι περάσει η Χριστίνα, θα είναι και κόρη μου το κορίτσι. Έτσι έγινε», είπε αρχικά ο Τζώνη Καλημέρης.

Ο ίδιος αποκάλυψε πως σχεδιάζουν με τη Χριστίνα Κοντοβά να παντρευτούν, ενώ αναφέρθηκε και στην υιοθεσία της μικρής Ada.

«Δεν έχουμε παντρευτεί ακόμα. Κάποια στιγμή θα παντρευτούμε. Εγώ το έχω ξαναπεί. Δεν έχω καμία ένσταση, φόβο ή αντίρρηση με τον γάμο. Γάμο κανονικό θα κάνουμε, όχι σύμφωνο συμβίωσης».

Στη συνέχεια συμπλήρωσε: «Έχω απεριόριστο σεβασμό, πέραν της αγάπης για τη Χριστίνα. Το ότι έκανε αυτό το πράγμα παιδιά ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο, πολύ δικό της και πραγματικά τη θαυμάζω απεριόριστα γι' αυτό που έκανε. Και δεν είχα καμία άλλη επιλογή παρά μόνο να σταθώ όσο μπορώ περισσότερο”.

Ο ίδιος είναι πατέρας τριών αγοριών και πλέον ενός κοριτσιού. «Είναι χαρά Θεού. Τα κοριτσάκια είναι πιο τρυφερά. Έφτασα εγώ σε αυτή την ηλικία που είμαι τώρα να εκπαιδεύομαι ως πατέρας κοριτσιού” και πρόσθεσε: "Πολλές φορές στη ζωή μας βάζουμε μία τελεία. Λέμε ότι έκλεισε ένας κύκλος. Αυτό ήταν τελείωσα, ό,τι προσέφερα το προσέφερα στην κοινωνία. Είμαι οκ. Και ξαφνικά σου ανοίγεται ένα άλλο κεφάλαιο στη ζωή σου, πάνω εκεί που είχες βάλει τελεία. Με αυτή την έννοια ανέφερα την ηλικία».

Τέλος για την περιπέτεια υγείας που πέρασε στο παρελθόν ο Τζώνη Καλημέρης, ο ίδιος εξομολογήθηκε: «Δεν με επηρέασε καθόλου συναισθηματικά, ψυχολογικά, πες το όπως θες, η αρρώστια. Καθόλου. Το πέρασα και σερά-σερά. Φοβήθηκα για τη ζωή μου. Και; Μπορούσα να κάνω κάτι; Μου είπαν να μου συστήσουν το support group και δεν καταλάβαινα τι μου έλεγαν. Δεν πόνεσα ποτέ αλλά ζορίστηκα αρκετά επειδή ήταν πολλές οι θεραπείες. Μέχρι που πήγα στην Αμερική και 'σκότωσα το θηρίο', αν και δεν σκοτώνεται ποτέ και είναι σε χειμέρια νάρκη. Είναι 12 χρόνια τώρα που είμαι μία χαρά. Ευτυχώς για μένα, οι εξετάσεις είναι επιφανειακές. Είναι ορατό. Δεν είχα ακριβώς καρκίνο του δέρματος. Μια κακή ελιά. Μια κοκκινίλα που δεν φεύγει. Είναι ορατή […] Το πρώτο σημάδι που βρήκα στο σώμα μου δεν ήταν σε σημείο που το βλέπει ο ήλιος, ήταν πίσω στη γάμπα».